Artık dönüş saati geldi. Güzel ülkeme kavuşmaya az kaldı. Ne kadar çok sorunumuz olursa olsun milletimi, toprağımı, vatanımı, gökte uçan kuşunu seviyorum.

Burada ki Türklerin büyük çoğunluğu mutsuz. Çok değişik sebepleri var. Enflasyondan, işçi bulamamaktan, aşırı vergilerden şikayetçiler. Bir gençle Kioskta karşılaştık. “Ne iş yapıyorsun?” dedim. “6 aydır çalışmıyorum” dedi. “İş mi yok, niçin çalışmıyorsun” dedim. “Abi çalışırsam 300-400 € fazla alacağım. Benim işim iyi idi işsizlik maaşım 1237 € alıyorum. 1 yıl alma hakkım var. Bitince bir iş bulurum” dedi. Böyle bir uygulamadan dolayı arkadaşım üç yıldır bilet acentasına eleman bulamıyor. Coronadan dolayı işyerine verdikleri yardım parasını da devlet geri istiyormuş.

 İnsanlar ya yaşadıkları gibi inanır, ya inandıkları gibi yaşatlar. Almanya da yaşayanların Türkiye ye bakışı, bizlerin  70 lerin Türkiyesinde kaldığımızı sanmaları oluyor.

  Türkiyeden getirdikleri dostluk, arkadaşlık, vefa, yardımlaşma duygusu, birbirlerine saygılı olma davranışları batının  bireyselciliğine kurban edilmiş.

 Yeni bir toplumsal dinamik, medeniyet tasavvuru, anlayış ve yükseliş ortaya koymalıyız.

5 yıl içinde Almanya ya 8,5 milyon iş gücü lazımmış. Savaş olasılığı her daim konuşulur olmuş. Sığınak inşası tartışmaları var. Nükleere geri dönmenin gerekliliği konuşuluyor. AFD faşit parti çok yükseliyor. Önümüzdeki 20 yılda yeni bir hitler ortaya çıkacak gibi görünüyor. Sosyal demokrat partilere oy veren Türkler bile AFD yi destekliyor.

Kalanını dönünce bol bol konuşuruz.

Sağlıcakla kalın.