Toros Türkmenlerinde, ister konargöçer olsun ister yerleşik Manav olsun, her şeye karşı bir muhalefet hastalığı vardır.

Hele Manavgat…

Manavgat’taki düğünlerde oynanan kaşık oyunları, Tekelerinin birbirini yenmek için kafa kafaya vuruşmasına benzer.  Karşılıklı oynanan oyun diğer bölgelerde ki horon ve halay gibi birbirine bağlanarak oynanmaz. Bireyseldir. Özgürdür. Rakibi ile karşı karşıyadır. Kaşığın çıkardığı ritim bile tekelerin namütenahi birbirlerine vurmasına benzer.

Bu oyun tipi toplumun hayata olaylara bakışını gösterir. Her olayda o bireysel duruş, karşıkıklı çelişme halini görürsünüz.

 Mesela her zaman genel iktidarın tersine oy kullanarak, hiç bir hizmeti alamaz. İktidarlar bize lütfederlerse bir şeye sahip oluruz.

Sadece oy verme alışkanlığımızda değil bütün davranış kalıplarımızda bu isyankar duruş görülür.

Kardeş kardeşi toprak için vurur. Hiç yapamazsa ömür boyu küs kalır.

Hemşericilik (Nepotizim)) bilmez.

İstanbulda doğu illerinin köylerinin bile derneği olmasına rağmen Manavgat’ın hiç bir yerde hemşeri derneği yoktur.

Bir manavgatlıyı Ankara’da dövseler, yardıma giden Manavgatlı bulamazsınız.

Bir Manavgatlı bir yere rektör olsa veya bakanlıkta müşteşar olsa bir tane manavgatlıyı işe almaz. Bir bekçi, bir temizlikçi, bir çöpçü dahi almaz.

 Üç kişi bir araya gelip ortak  şirket kuramaz, kursalarda, ya ayrılır ya batırır.

Biri bir iş kurarsa, bu işten biraz para kazansa bütün Manavgatlı o işi yaparmak ister.

Biri otelci olunca Hepsi otelci olur. Hepsi muzcu olur mesela.

Otelci olur ama Otele mal alacağında Manavgatlı tüccardan almaz, alsa da amcaoğlu  olan toptancıyı batırır. Ama otelin müdürüne yetki verir, müdür karadenizli hemşerisini bulur ondan alış veriş yapar.

Komşunun kızını almaz, onu beğenmez, kusur bulur, dışardan  kız alır.

 Onlarca örnekte görüleceği gibi bizim insanımız ben merkezlidir. Teke gibi tokuşmayı sever.

Hiç bir konusa birlik olamaz. Bir hayırlı iş için yola çıksan, kondonda kahvede “ bir çıkarı olmazsa yapmaz” diye dedikodunu yaparlar, yüzüne karşıda gaz verir.

Bu kaşık oyununu araştırdım hiç bir ülkede bulamadım. Bu keçiyi bir tek biz mi besliyoruz anlamadım. Yoksa Torosların ruhu mu bizi mi bu hale getirdi.

Dik başlıyız vesselam…

 Çatal kazık yere batmaz, Manavgat toprağından çömlek olmaz, düşmanın yoksa, gardaşında mı yok sözleri dilimize yerleşmiştir.