diye başladı söze...

_"Emekli olmadan evimi arabamı da almıştım...

Dört çocuğum var, onları da evermiştim"

Anlatırken gözleri yerde kendi ayakta...

_Bir ben, bir hanım, bir tas çorba, bir tas yoğurt, biraz turşu..

Gahersiz (kahırsız) ayağımızı uzatıp yaşardık...

_Ama daha ne yaşımız var ne yasımız çok şükür.

Hanım gezelim ne işimiz var der,

Yok dedim...

_Paramız var yahu elimiz ayağımız tutuyorken şu kaplıcalara gidelim der, yok derdim...

_Şöyle bir yürüyelim der,

Yok derdim...

_Beş lira harçlık ister, iki lira verirdim...

_Neden bilmem onun istediği kanalı bile açmazdım...

_Son beş altı senedir de onunla uyumazdım...

_Telefonla konuşsa uzatma kapat,

Bir komşuya hamur pişirip vermek istese tantana çıkarırdım...

_Ve güya hanımım CAN yoldaşımdı..

O bana CAN yoldaşıydı ama meğer ben değilmişim...

_Bir sabah uyandım yok...

Yastığının altında çorapları, tulbenti var, ayaklarını sildiği havlusu bile ıslak ama o yok...

_Kıldığı son vakit namazı sabah namazıydı öğlen namazından sonra topraktaydı benim hanım..!

_Evim, arabam, elimde TV kumandam, cebimde param...

Her şeyim bana kaldı...

O gitti...

Yalnız kaldım...

_Onun tüm istedikleri imkan dahilindeydi..

Ama ben istemedim...

Sağlığım param gücüm kuvvetim ve karım varken ben hiçbiri için yoktum...

_Şimdi karım gitti ama ben hepsi ile var iken yok oldum...

_Şimdiki aklım olsaydı cümlesi bir geç kalınmışlık çığlığı...

_Şimdiki aklınızı, vicdanınızı can yoldaşlarınızdan esirgemeyin.

Evlatlarınız ne görecekse sizin kapınızda görsün...

_Dünyada misafiriz..

Kim kimden önce gider belli değil...

Eşlerinize güddüğünüz inat sizin vicdanınızda taş olur...

O'nun başucuna dikilmiş taşa bakar kalırsınız.........

ALINTIDIR