Türk tarihi, İstiklâl Marşı’nın yazıldığı dönemde oldukça zorlu bir süreçten geçiyordu. Osmanlı İmparatorluğu, Birinci Dünya Savaşı sonrasında büyük bir yıkıma uğramış ve işgal altında kalmıştı. Milletin umudu tükenmiş ve vatan toprakları parçalanmıştı. İşte tam da bu karanlık günlerde Türk milleti, bağımsızlık mücadelesi için destansı bir adım attı.

Mehmed Akif merhum böyle bir vazifeyi kaleme aldığında iki gün gibi kısa bir sürede dizeler kâğıda döküldü. Milyonların hafızasına nakşolunan bu büyük şaheser, İstiklâl şairimiz Mehmed Âkif’in kaleminde apayrı bir anlam kazandı. Aziz milletimizin istiklâl yolunda adım adım ilerlediği o günlerde ‘Hakimiyeti Milliye Gazetesi’ne bir ilân verildi.

Bağımsızlık mücadelesini zaferle taçlandıran kahraman milletimizin ebedi kulaklarımızda çınlayacak millî marşı yazılacak ve birinci olan esere de 500 lira ödül verilecekti. 500 lira ödül o günün şartlarında küçümsenmeyecek miktar bir para idi.

Mehmed Âkif merhum, İstiklâl Marşımızı yazmak için inzivaya çekildi. Aydın kesim Mehmed Âkif’in kaleminden böyle bir eser çıkacağını tahmin edebiliyorlardı. Ancak O, “Milletin marşı para karşılığı yazılamazdı.” inancıyla bu teklife sıcak bakmadı. Para ödülünü almamak şartıyla kalemi elinde, vatan sevgisi yüreğinde Tacettin Dergâhı’nda inzivaya çekildi. İstiklâl Marşı’nın ilk sözlerini, omuzlarında bağımsızlık mücadelesinin yüküyle mum ışığının altında yazdı. İstiklâl şairimiz Mehmet Âkif Ersoy, milletin hissiyatına tercüman oldu ve kahraman milletimizin millî mücadele ruhunu kaleme aldı. İstiklâl ve istikbâl mücadelesi veren kahraman bir milletin kurtuluş mücadelesini anlatan eser 12 Mart 1921’de Türkiye Büyük Millet Meclisimizde Milli Marşımız olarak kabul edildi.

Takvimler 1 Mart 1921’i gösterdiğinde Birinci Meclis tarihi günlerinden önemli bir gününü daha yaşıyordu. Dönemin Milli Eğitim Bakanı Hamdullah Suphi Bey, kürsüden her satırı kahramanlık ve bağımsızlık fışkıran o satırları okumaya başladı. Salonda alkış tufanı koptu. Büyük coşku yaratan bağımsızlık destanımız dört defa ayakta coşkuyla alkışlanarak dinlendi. Sonuç olarak bu güzel eser 12 Mart 1921’de yapılan oylamada Milli Marşımız olarak kabul edildi.

İstiklâl şairimiz Mehmed Âkif merhum söylediği gibi para ödülünü almadı. Verilecek bu ödülü Darül Mesai’ye bağışladı. Mehmet Akif, tüm eserlerini topladığı Safahat adlı kitabına İstiklâl Marşı ve Çanakkale Şehitleri’ne adlı iki eserini koymadı. Nedenini soranlara ise; “Ben onları milletimin kalbine gömdüm. Bunlar asil, kahraman milletimin malıdır.” sözleriyle noktaladı.

İstiklâl Marşı, sadece Türk milletinin millî marşı değil, aynı zamanda tüm dünya milletlerine de ilham veren bir şaheser niteliğindedir. Türk milletinin bağımsızlık ateşi, dünyanın dört bir yanındaki mazlum milletlere de umut ışığı oldu. Marşın uluslararası arenada da tanınması ve takdir edilmesi, Türk milletinin mücadele azminin tüm dünya tarafından görülmesine vesile oldu.

İstiklâl Marşı’mızın kabul edilişinin 103.yılını yâd ettiğimiz bu günde evvela merhum şairimiz, büyük mütefekkir ve dava adamı Mehmed Âkif merhumu, istiklâl ve istikbâlimiz uğruna canlarını fedâ eden tüm kahramanlarımızı rahmetle ve minnetle yâd ediyoruz. Şunu da itiraf etmeliyim ki, Âkif merhumun Yüce Mevlâ’dan tek bir dileği daha vardı: “Allah bu millete bir daha İstiklâl Marşı yazdırmasın.” İdi.

Ey büyük edibimiz! İlahi makamınızda rahat uyuyunuz. Bizlere miras bıraktığınız bağımsızlığımızın sembolü bu şaheser destanımız aziz vatanımız ve kahraman milletimiz var oldukça daima dillerimizde söylenecek, kulaklarımızda çınlayacak ve tüm vatan sathında dalgalanan bağımsızlığımızın sembolü şanlı bayrağımızın altında saygıyla ve coşkuyla haykırılacaktır.