"Biraz fasulye ve biraz pilav alarak bak?r bir tepsiye koyar. Ayr?ca tepsinin içine domates, salatal?k ve bir kaç tane kay?s? ekler....  Tepsiyi torununa verip kom?u ya?l? ki?iye götürmesini ister...

Tepsi elinde d??ar? ç?karken babas?:

"Nereye gidiyorsun k?z?m?" der.

"Ninem bunlar? kom?umuz ya?l? dedeye götürmemi söyledi" diye cevap verir.

Bunun üzerine baba:

"Mutfaktan bir kaç tabak daha getir. Her bir ?eyi ayr? ayr? taba?a koy ve tepsiyi güzelce düzenle. Yanlar?na ka??k, b?çak ve bir bardak su da koy, öyle götür" der.

K?z, babas?n?n dediklerinin hepsini yapar ve haz?rlad??? tepsiyi dedeye götürür.

Dönünce babas?na neden böyle yapmas?n? istedi?ini sorar.

Baba:

Yavrum!

"Yemek ikram etmek;

 'Mal' sadakas?d?r.

Düzgün vermek ise;

'Gönül' sadakas?d?r.

Birincisi  karn? doyurur.

?kincisi ise gönlü doyurur.

Birincisi;

Dedeye, bu ?ekildeki vermen, dilenci hissini verir.

?kincisi ise;

Bir dost, iyi bir insan oldu?u hissini verir" diye cevap verir ve devam eder:

K?z?m!

"Maldan vermek ile gönülden vermek aras?nda büyük fark vard?r.

Gönülden yap?lan iyili?in hem Allah kat?nda hem de insanlar yan?nda de?eri daha büyüktür." dedikten sonra biraz durur.

Sonra k?z?n?n gözlerinin içine bakarak sözlerini ?öyle tamamlar:

"Bak yavrucu?um!

Yapaca??m?z ikramlar, sevgi ve iyilikle birlikte olsun. Sak?n a?a??lay?c? ve küçük dü?ürücü olmas?n!...

 al?nt?