Bu konu yıllarca kafamda oluşan Türkiye’mizin kurtuluş mücadelelerinde destan yazmış bu sadece çocukları veya yöre halkı tarafından yaşatılmaya çalışılan atalarımızın hikayesidir.İşte bu kutsal hikayeden geriye kalan çeteler,milis kuvvetleri,efeler ,bacılar ve mücahit ve gaziler Manavgat’ta neden bu kadar sahipsiz.

Bu gün bunu kaleme alarak içimden kopan Milli duygularla başka şehirlerde gördüğüm gazilere verilen değer ile Manavgat’taki gazilerimizin kıyaslamasını yapmak istedim..

Sadece törenlerde mi göreceğiz ?

Gazilere değer veriliyor değer veriliyor derseniz,Hani sadece oda,19 eylül 1921 de yurdumuzun kurtuluşunda başrol oynayan atalarımız adına  verilen GAZİLER GÜNÜ ile 18 Mart 1915 Çanakkale zaferinde ki büyük pay sahibi şehit atalarımız ile gazi olan atalarımız anısına düzenlenen törenlerde sadece ve sadece göstermelik olarak cumhuriyet meydanında gazi oldukları,bu vatan için canlarını ortaya koydukları hatırlanan  GAZİLERİMİZ diğer günlerde neden kimsenin aklına gelmez.

Gelmez çünkü ; Manavgat kurtuluş savaşı vermiş bir şehir olmadığından gazilerin,o isimsiz kahramanların değerini  bilemediği için sadece birkaç göstermelik törende gazilerimizi görerek geçmişi aklına getiremiyor bile.

Naçizane tavsiyem o dur ki Kurtuluş mücadelesi vermiş şehirlerimizin kurtuluş günü törenlerini mutlaka gidin,izleyin.Orada göreceksiniz gaziliğin ve gazilerin ne demek olduğunu,nasıl önem,değer verilip el üstünde tutulduklarını .

Bu iki törende ilgi gösterilmeye çalışılan gazilerimiz yıllardır o askeri elbiselerle törenlere katılır ve yine eski gazi arkadaşlarıyla bir araya gelerek hasret giderirler.Fazlada bir şey olmaz.

Korede savaşan gazilerimiz var

İçlerinde 1950 yılında Kore’de savaşmış ve adını değil Türkiye Dünyaya altın harflerle yazdırmış Kore gazilerimiz,1974 yılında ki Kıbrıs’ın kurtuluş savaşında destanlar yazmış Kıbrıs gazilerimiz başta olmak üzere Ülkemiz için yaptıkları mücadelelerde gazi olan o mübarek insanlardan oluşan, Manavgat “Türkiye Kuvay-ı Milliye Mücahitler gaziler” derneğinin yerini bilen,gazi olmuş bu şerefli ve eli,ayağı öpülesi insanlara kucak açan kaç kişi var Manavgat’ta ?

Bizim gazilerle başka memleketlerde ki gazilere baktığımızda aralarında dağlar kadar farklar olduklarını aralarına girmeden onlarla yakın dostluklar kurmayanlar bilemez.

Kurtuluş savaşı veren şehirler

Bir dönemlerde Manavgat’lı gazilerimizle üç defa Osmaniye ili Düziçi ilçesinin kurtuluş günü,Adana’nın,Gaziantep’in,Kahraman Maraş’ın,Çanakkale’nin kurtuluş günü gezilerine katılmış biri olarak bu değerlendirmeyi yapabiliyorum.

Ben gittiğim kurtuluş günü yaşayan şehirlerde, Oralarda gördüm ki,gazilere gerçek değeri,saygıyı,sevgiyi,hürmeti ve özel günlerde insanların o “mübarek gazilerimizin ellerini öpüşlerini,bağırlarına basmalarını,iyi ki varsınız,sizlerin sayesinde yaşıyoruz,nefes alıyoruz”  sözlerine bizzat şahit oldum.Çok gurur duydum gazilerimiz adına,duygulandım,gözlerim de doldu kendiliğinden. Çünkü o memleketlerin insanları atalarının kurtardıkları memleketlerinin nasıl kurtulduğunu,yapılan mücadeleleri,kahramanlıkları atalarında dinleyip ve düzenlenen kurtuluş günleri sayesinde tekrar yaşıyorlardı..

Şehir yaşıyordu o günleri

Şehir baştan başa bayraklarla donatılıp şehitler anıtı veya Atatürk heykeli önünde yapılan törenlere kaymakam,cumhuriyet başsavcı,emniyet müdürü,jandarma komutanı ,Milli eğitim,gençlik ve spor,sağlık birimleri,müftülük,ve diğer kurum ve kuruluşlar ile tabii bu anlamlı günün bütün yükünü,masrafını çeken belediye başkanı ile şehir yeniden kurtuluş gününü coşku,heyecan ve milli duygularla mehter takımları,bando takımları,öğrenciler ve halkla bir birlikte hatta yerel ve ünlü bazı sanatçıların katılımıyla gerçekleşen konserle stadyumda 2 gün boyunca izlemekten keyif alıyordu.Günün son töreni yine stadyumda o şehrin kurtuluş savaşı canlandırılıyor.Ve düşman askerlerini Bahsettiğim  o bölgenin çeteleri,efeleri,milis kuvvetleri temsili olarak izleyenlere göstermekteydi...Kurtuluş günü anısına şehirde bir çok etkinliklerde düzenlenmekte,(satranç turnuvası,havai fişek,kurtuluş konseri,şehit ve gaziler için mevlit okutulması,halk oyunları,kick boks,okullar arası şiir kompozisyon yarışmaları,paraşüt,balon,model uçak gösterisi gibi).

Kurtuluş bayramının en heyecanlı ve görülmeye değer etmenlerinden birisi gazileri ve şehit yakınlarının Düziçi kuvayı milli derneği binasının önünde sergiledikleri yöresel halk oyunlarını sergilemeleri ve silahlarında ki mermileri sonuna kadar havaya boşaltmaları olsa gerek.Çünkü ; burada yapılan eğlence de milis kuvvetleri,çeteler ,efeler  ve gaziler olarak adlandırılan bu guruplar tamamen o günlerin giysileri ve silahları ile bayrama ayrı bir renk katmalarıydı.

Belediye başkanları ağırlamakta gazileri

O memleketlerin belediye başkanları Türkiye’nin çeşitli il ve ilçelerinden gelen yüzlerce gaziyi 3 gün süren törenler boyunca misafir ediyor,(yediriyor,içiriyor,araçlarının dönüş benzinlerine varana kadar alarak) törenlerde onları makamlarında özel olarak kabul ediyor,çeşitli hediyeler vererek onure ediyorlardı.

Kurtuluş günlerine davet edilen ve katılan bu dernekler arasında öyle ünlü kişilerin yakınları ve dernekler var ki  bunlar arasında Manavgat Türkiye Kuvay-ı  Milliye Mücahitler gaziler derneği,Sakarya ,Kilis,Kahraman Maraş ,Gaziantep ,Aydın ,Seydişehir Kuvay-ı Milliye Mücahit gaziler dernekleri, ve daha ismini şu an hatırlayamadığım gazi dernekleri ve o yörelerde kahramanlıklar yapmış,anası ,bacısı,yaşlısı,genci ile düşmana nam salmış,korku salmış,onları bir tek tabanca ile durdurmuş ataların çocukları olan bu günkü gaziler ve o güzel insanların sevgi,saygı seli içinde oynadıkları yöresel ve kahramanlık gösterilerini görmeyen,yaşamayan ne bilsin gazi kelimesini.

Bu gazileri tanımayan yok

Gaziantepli Şahinbey,Karayılan,Kılıçbey,Kahramanmaraşlı  ve Giresunlu Milis yarbay Osman ağa namı diğer( topal Osman) hikayelerini bilmeyen,Efelerin efesi Celal efeyi,Adananın kadın gazilerini görmeyen elbette bilemez.Törene gelen yüzlerce gazi kendi şehirlerine has giysilerle tören alanına girdiğinde o kalabalıkta ki coşkuyu görmeyen,milli kıyafetler içinde oynanan yöresel oyunların ne anlama geldiğini orada bulunmayan ne bilsin.Hele hele, bayrak ve flamalarla ellerinde silahlarla tören alanına girerken patlayan yüzlerce silah seslerini duymayan ne bilsin .(burada şunu da belirteyim ; bu kurtuluş günleri törenlerinde sadece Düziçi’n de silah sıkmak serbestmiş.Yani silahların ateşlenmesi özel izinle serbest olup tören alanında silah ateşlemeyen kişiler gazilerden sayılmıyor..Tabii bu kurala uyarak bende bana verilen tabanca ile mermilerin tamamını sıkarak gaziler,milisler,çeteler,efeler takımına dahil olduğumu gururla söylemeliyim.)

İşte böyle bir törenle insanın milli duygularının nasıl kabardığını ve o muhteşem kurtuluş savaşların da milislik,çetecilik,efelik yapmış gazilerimize nasıl saygı duyduğunu insanlar alkışlarla ,gözyaşlarıyla göstermiş oluyorlar.

Manavgat’ta gaziler tören süsü gibi

Manavgat’ın büyük bir bölümü gazileri sadece 1-2 törende 5 dakikalık göstermelik neferler olarak biliyor anlaşılan.Eğer aksi olsaydı, gazilerimize minnet duygularını daha farklı,anlamlı şekilde gösterirlerdi.

Bu arada şunu belirtmek isterim,benim de dahil olduğum kurtuluş günleri gezilerinde belediye başkanımız Şükrü Sözen’in kiralanan aracın benzin vs.masrafını karşıladığını biliyorum.Aynı zamanda kaymakamlığında gazilerimize harçlık temin ettiğini de.Burada onlara teşekkür ediyorum.

Bu arada kaymakamımız Abdulkadir Demir,Cumhuriyet baş savcımız Ersin EFENDİGİL,Belediye başkanımız Şükrü SÖZEN,Side özel Eğitim komutanı jan.kıdemli albay Ahmet Zafer İZCAN,Manavgat ilçe jandarma komutanı jan.binbaşı Yusuf TUNÇ,ilçe emniyet müdürü Rasim OYMAAĞAÇ, gibi bazı protokolde yer alanlarında yürekten gazilerimizle kucaklaştıklarına şahit oldum.

İşte hepsi bu.Ne kasar basit değil mi ?

Yani formalite gereği yapılan zora ki icraatlar.Tokalaşmalar,sevgi-saygı gösterileri,fotoğraf çekimleri.

İşte böyle olmamalı,bu eli öpülesi gazilerimiz 1-2 törende cumhuriyet meydanında boy göstermek için oraya getirilmemeli.Onların dernek binaları,oranın masrafları varsa kirası,gazilerimizin içinde ihtiyaç sahibi olanların tespit edilip ihtiyaçlarının karşılanması.Bence En önemlisi de o değerli gazilerimize askeri elbiselerden hariç (birer takım elbise,ayakkabı,gömlek,kravat ve kalpak)gibi özel kıyafetler alınmalı. .Bu takım elbiseler benim gittiğim yerlerde veya  haberlerde tv.veya gazetelerde gördüğümüz gri pantolon,lacivert ceket,beyaz veya uygun gömlek,kravat,siyah ayakkabı ve siyah kalpak olmalı.Kuralıda budur zaten.

Kısacası Manavgat’taki gazilerimize bundan sonra başta belediye başkanımız Şükrü Sözen (onun bu konuya duyarlı olduğu ve istenilenleri yapacağına inanıyorum)olmak üzere tüm sivil toplum örgütleri artık gazilerimize sahip çıkmalılar.Onları sadece bazı törenlerde göstermelik kucaklamaktan vazgeçip ellerini taşın altına koymalı,ellerini ceplerine sokmalılar.

Gazilerimize bundan sonra gereken duyarlılığı göstereceğinize,hatta onların bir daha törende bahsettiğim yeni takım elbiselerle yer alacağına inanıyorum.,

Şimdiden TEŞEKKÜRLER MANAVGAT’IM

NOT ; Bu arada geçmiş yönetim zamanında Gazilerimiz arasında bazı hatalar,aksaklıklar ve istenmeyen,onlara yakışmayan ,çakma gaziler gibi gazilikle ilişkisi dahi olmayan kişilerin dernekte boy gösterdiklerini , yine bu kişilerin törenlerde ,bir çok seyahatlerde boy gösterdiklerini, insanları ve kamuyu hiçe sayarak,bu vatan için mücadele ederek gerçek gazi olmuş, gazilerin onurlarını zedeleyen  davranışlarda bulundukları dikkat çekip tepkilerde almıştı.Bu gaziler adına utanç veren bu umursamazlık o zaman ki başkan ve yönetim ile o bayan ve erkek gazi geçinen kişilerin ayıbıdır.

Ve; şimdi ki gaziler derneği başkanı Ünal Gün ile görüşmemde bu kişilerin dernekle ilişkilerinin kesilerek bu tür hata ve ayıpların mazide kaldığını ve bundan sonra böyle çakma gazilerin dernekle kesinlikle ilişkisi olamayacağını söylemesine çok memnun oldum.