USTA-ÇIRAK VE …

 “Bana ustanı söyle senin kaç batman geldiğini söyleyeyim” sözü yeni bir buluş değil.
Çünkü daha önce; ” Bana arkadaşını söyle, senin kim olduğunu söyleyeyim” diye bir söz vardır..
Artık leblebi gibi değerlerin yendiği, sakız gibi çiğnenen bir dünyanın etkeni içindeyiz.Şimdi dönüp bakıyorum da Eskiler çok ama çok eskilerde kaldı.

Mesela, Usta-Çırak, Öğrenci-Öğretmen,Pir-Murşid, Dergah-Derviş,Takım- taraftar,Başkan-Yönetici vesair. Bunların hiç birinin değeri kalmadı.
Yine eskiden, ya medrese vardı ya insan bir ustanın yanına çırak olarak girer, orda biraz yetişir kalfa olur. Kalfa da bir Ustalık Sınavı’ndan geçer ve dükkan açardı. Bu mesleklerin tümünde vardı.
Şimdilerde bu böyle mi?
Eline imkan geçen “ gazeteci,yazar,şair,siyasetçi,sanatçı,başkan,yönetici “ olabilmekte.. İşte Bu imkanı bize İnternet Çağı verdi. Face-book denen harika icat ise bizi uçurdukça uçuruyor.

Burada  bizim meslekten gazetecilikten ve köşe yazarlığından bahsedeyim..
Gazeteci-yazar meselesi ;
Arkadaşlar her Facebook’ta yazan yazar, değildir. Bu yeni yetmelere ”YAZAN” denir. Yazar ile Yazan arasında her ne kadar bir harf farkı varsa da bu küçük fark önemlidir. Tıpkı Zanaat ve Sanat olduğu gibi.
Hiç Zanaatkâr ile sanatkâr bir olur mu?
O zaman -mecburen- Yazar ve Yazan’ı da birbirinden ayıracağız.

Ben rahatlıkla yazarım, diyebilirim kendime. Çünkü benim ustam ve hocam vardı. Ben rahmetli Orhan Samur’un öğrencisiyim. SAMUR hocamın  Konya bölgesinde onlarca öğrencisi vardı. Bende onun gazetecilik ve köşe yazarlığı bilgilerinden,birikimlerinden çok faydalandım.(ilkeli,dürüst habercilik).Meslek olarak ustalarımdan birisi de Rahmetli Sedat Şahiner ve Ahmet Kocaoğlu’dur.Gazetecilikte Kocaoğlu’nun ,radyo ve televizyonculukta ise Şahiner’in bana çok önemli katkıları olmuştur.

Köşe yazarlığı konusuna gelince geçmişte öyle kolay mı bu günkü gibi her önüne gelen köşe yazarlığı yapamazdı.Bunun belirli bazı kuralları ,saygınlığı ve kıdemi vardı.Şimdi bir çok kişi hatta önüne gelen herkes kolayca gazeteci olarak piyasaya sürülmekte ( çıkarlar uğruna,sarı basın kartları verilmekte) .Ve,bu kişiler evlere şenlik köşeler yazmaktalar . Bunlara patronların çıkarları doğrultusunda ”Köşe Yazarı” sıfatı verilmekte.

Sonraları böyle gazeteci ve köşe yazanlar için “gazeteci değil mi ? 100 lira verir,hatta bazen de daha ileri giden kişilerce bir tas çorba içirir istediğimi yazdırırım sözleri gazeteciliği ve köşe yazanlarının bu gün geldiği noktayı  bir güzel tarif etmekteler.

Sözde bu köşe yazanların Bir kısmı belki de hayatlarında ilk kez hem yazıyor hem de köşe sahibi oluyor. Bu normal ve doğal. Bu açıdan kimse anasının karnından doğarken ”yazar” olmuyor. Evet insan anasının karnından yazar doğmuyor ama öyle her yazan da YAZARIM, ŞAİRİM,BAŞKANIM,YÖNETİCİYİM,SİYASETÇİYİM  havasına girip, her yere arz-ı endam ederse ona birileri dur, !!!

Mütevazi ol.
Değerlere saygılı ol.
Hakkını ve hukukunu bil!..
İyisin, hoşsun, güzelsin ama bir o kadar da boşsun.Ustaların  dediği gibi ”Öyle hindi gibi kabarma,gerçekçi ve her konuda bilgi sahibi ol.demez mi ? DER…

Gazetecilik, hele köşe yazarlığı öyle ısmarlama yazıların (şunun hakkında şunları yaz diyenlerin)yazıldığı ,gazlarının alındığı, edepsizlerin toplandığı bir kuruluş değildir.

Tabii ki,bilene,anlayana,uygulayana.

Yoksa,daha çok ,gazeteciyim,köşe yazarıyım diyen tetikçiler,bunlara kepçe tutan sözde bazı siyasetçi,bazı sivil toplum örgütleri,bazı kurum ve kuruluşlar ile bazı fırsatçı patronlar hep olacaktır..

Hasılı,kelam bizde kimseyi zorlamak,ısrar etmek yoktur.Bizde yazmak isteyen bilgi sahibi olma( her konuda),tecrübe,dürüstlük,saygınlık gibi ilkelere göre değerlendirilir.