Herkesin bildiğine göre, kadınlar tarih boyunca sömürüldü, tecavüze uğradı, şiddet gördü ve zorlu,sert,acımasız  yaşam koşullarına mahkûm edildi.

Günümüzde de durum pek değişmedi: Emeğe dayalı işlerin yüzde 66’sı kadınlar tarafından yapıldı. Kazancın yüzde 10’u hanelerine yazılabildi.

Bir çok şair,yazar ve ressamlar her fırsatta  ‘Türk kadını’nı yazarak-çizerek anlattı. Emeği her daim sömürülen, hane içinde son sıraya itilen - ya da hiç kaale alınmayan mutsuz,çalışkan,vefakar,cefakar kadınlarımız olan analarımız,bacılarımız çektikleri acılara,çilelere gögüs gererek bizleri yetiştirmedi mi ?

 Ahhh o kadınlarımız var ya ; bizim kadınlarımız, öpülesi mübarek elleri ,ince, küçük çeneleri, kocaman gözleriyle anamız, avradımız, sevdamız ve sanki hiç yaşanmamış gibi ölen ve soframızdaki yeri öküzümüzden sonra gelen,emekçi kadınlarımız baş tacıdır.Anadır,bacıdır,sevgilidir bizlere.

Sabırla,umutla hep bekleyen bir gün haklarının verileceğini düşünen kadınlarımız sonunda hak ettikleri erkeklerle eşit haklara sahip olmayı 120 kadının yanarak can vermesinden yıllar sonra Birleşmiş milletlerin 8 mart gününü kadınlar günü ilan etmesiyle ancak 1977 yılında kavuştular..

Böylelikle emeği ile geçinen kadınların önünde beyaz bir sayfa açıldı.

Çalışan kadınların ses getiren ilk büyük eylemi 8 Mart 1857’de, ABD’nin New York şehrinde görüldü. ‘C. Tekstil Ürünleri Fabrikası’nda ter döken yüzlerce kadın işçi, düşük ücretler, bitmek bilmeyen çalışma saatleri, insan onurunu ayaklar altına alan kötü şartları protesto etmek,değiştirebilmek ümidiyle greve gitti. ‘40 bini aşkın işçi, 16 saatlik işgününün iyileştirilmesini, 10 saate düşürülmesini talep etti. Maaşları da yükseltilmeli, temel ihtiyaç maddelerinin teminine,alımına yeterli hale getirilmeliydi ki buna da Polis, Grevdeki Kadın İşçilere Şiddet Uyguladı…

Polis, işçi kadınların eylemini abartılı sertlik kullanarak durdurdu. Greve çıkan emekçilere saldırdı. Fabrika sahipleri da acımasızdı. İşyerinin kapısına kilit vurup içeride kalanları adeta mahkûm konumuna soktular. Ardından yangın çıktı veya çıkarıldı. Kilitleri kıramayan, barikatları aşamayan işçi kadınlar, aşırı sıkışma, ezilme ve yoğun dumandan feci şekilde etkilenip Kimilerinin yanarak, ezilerek,  zehirli gazlardan boğularak can verdikleri görüldü. Yaralılar sayılamadı. Kurban sayısı 129’du.

AVRUPA'DA 8 MART'I KUTLAYAN KADINLAR‘Dünya Kadınlar Günü’, 1975 ve sonraki yıllarda kitlesel mitinglerle hatırlandı. ÜLKEMİZDE 12 Eylül 1980 Askeri Darbesi, 8 Mart kutlamalarına - zorunlu  ara verdirdi. Cunta yönetimi, Sağ ve Sol’a değil fikir açıklama, nefes alma fırsatı bile tanımadı..

Türkiye’de ‘8 Mart Dünya Emekçi Kadınlar Günü’ ilk defa 1921’de kutlandı. Organizasyon, Rahime Selimova ve Cemile Nuşirvanova adlı 2 kız kardeşin eseriydi.

Zaman su gibi akıp giderken emekçi kadınlar çektikleri sıkıntılara,haksızlıklara göğüs gererek bu günlere geldiler.

Ve..o zorlukları yaşayan ve çeken gerçekten emekçi kadınlar çok iyi biliyorlar ve diyorlar ki bu günler 8 mart kadınlar gününde balolarda,gece kulüplerinde ellerinde içki bardakları,ağızlarında sigaralarıyla her yıl göstermelik kutlamalar yapan kadınların ve onlara öncülük ederek göstermelik çiçekler dağıtan,fotoğraflar çektirerek kadınlar gününü kutladıklarını sanan belediye başkanları ve dernek başkanlarının değil hakiki emekçi kadınların anılmasının günüdür.