Yunus Kaptan 8-10 yaşında bir çocukken babası kuran öğrensin diye Çakal Hafız’a gider. Çakal Hafız’dan sureleri bir türlü geçemez, geçemedikçe morali bozulur, kurstan soğur.

Selime hatun caminin altında esnaflık yapan Mahmut efendi( Özdemirlerin dedesi), evladım kuran okuma nasıl gidiyor” diye sorar. “ Amca bir türlü geçemiyorum” demiş üzgün, memnuniyetsiz.

“Tecvidden evladım tecvidden” demiş. Ertesi gün el yazısı ile bir tecvid defteri hazırlayıp Yunus kaptana vermiş. Şimdi kim kimin çocuğuna öğrenmesi için meccanen emek vererek bir şey yapar.

Yunus kaptana babası” kurana gittin mi “ demiş, “ korkudan “gittim” demiş. Babası üşenmeden çakal hafıza gider sorar, yalan ortaya çıkar. Tabi babası çok kötü döver.

Nice farklı insan manzarası vardı.

Mesela caminin başında ayakkabi boyacılığı yapan Mustafa Amca ve Kör Kemal amca vardı. Paraları olmadığı için isporta içiyordu. Gelip geçen ağalar üç beş krş veriyorlar destekliyorlar. Zaman zaman çişini de üzerine kaçırıyorlardı. Kör kemal amcayı rahmetli eşi kaç defa yokuştan aşağı yuvarladığını gördüm.

Ancak Mustafa amcanın asil hanımı onu elleri ile yıkar, işe gider çocuklarını okuturdu. Çocuğınun birini hemşire, birini müdür yapmıştır.

Manavgat hatıralarımız devam edecek.

Kenti kent yapan kentin hafızasıdır.