Eski Türklerde hükümdar Kaan unvanını kullanıyordu. Kağan’ın alametleri “Altun Otağ, Örgin (Taht), Tuğ (Kurt Başlı sancak), davul ve yay” idi.

Siyasi iktidar, kağanlık ilahi menşeliydi ve “Kut” tabiri ile veriliyordu.

Kut’un Tanrı tarafından verildiğine ve Kaan vazifesini gereği gibi yapmadığı takdirde ve adaletli hükmetmediğinde geri alındığına inanılıyordu.

Bir Şura, Danişment Meclisi bulunurdu ve bu meclis “toy” olarak adlandırılmaktaydı. Meclis üyelerine de “Toygun” denmektedir.

Hükümet Orhun abidelerinde “Ayuki” sözüyle ifade edilmiştir. Hükümet altısı dışişleri üçü iç işleri ile ilgilenen dokuz bakandan meydana gelmekteydi.

Buyruk adı verilen bakanların başında bir nevi Sadrazam, Başbakan’ın karşılığı olan “Aygucı” bulunurdu. Bakanlar dışında yüksek rütbeli Yabgu, Şad, Tegin, Tudun, İlteber unvanları olan görevliler vardı.

Urug (Aileler birliği), Urugların birleşmesi ile boylar Meydana gelir.. Boylar bir araya gelerek “ Bodun ( budun), oluşturuyordu.

Devlet “İl” olarak adlandırılıyordu.

Hukuki meseleler Türk töresine göre çözümleniyordu. Töre kanun manasına gelmektedir. Kaynağını Türk gelenekleri oluşturmaktaydı. Türk töresi ağır cezalar içermektedir. Türk töresine göre adam öldüren, evli bir kadınla zina yapan, hırsızlık yapan ve atların koşun takımlarını çalanlar idam ediliyordu.

Genç kızları aldatanlar ağır bir tazminat ödüyor ve o kızla evlenmek zorunda bırakılıyordu. Adam yaralayanlar yaranın ağırlığına göre tazminat ödemek zorunda kalıyordu. At veya diğer malları çalanlar çaldıkları malın on katını ödemeye mahkûm ediliyordu. Hafif suçlar da, on günü aşmamak kaydıyla hapis cezası uygulanıyordu. Vatana ihanet edenler ve askerlikten kaçanlar ise doğrudan idam ediliyordu.

Halkın özel mülkiyet hakkı vardı. Kız çocuklarının da miras hakkı bulunmaktaydı. Türkler saçlarını uzatıyorlar, soldan düğmeli cepkenler giyiyorlardı. Bıyık bırakıyorlardı.