1071 Malazgirt zaferini bu “Kut” kavramı ile izah etmiştim. Bazıları Tanrı kavramından rahatsız olmuş. Biz Türk’ e verilen kut’u anlatmaya devam edeceğiz. Çünkü bizim inandığımız, sadece arapça bilmez, tüm dilleri bilen kainatın sahibidir.

Sevr ile orduları dağıtılmış, silahlarına el konmuş, Doğudan Rusların, Güneyden Fransızların, batıdan Yunanlıların, başkentinin İngilizler tarafından işgal edildiği, Türk’ü Küçük Asya’dan sürmek için her türlü girişim yapılmıştı.

Ülkenin içinde de satılmışları, başıbozukları, umutları tükenmiş insanları, asker kaçaklarını destekleyerek isyanlarla Türk’ü Türk’e vurduruyorlardı.

Allah; ordusu olmayan, aşireti olmayan, parası olmayan öksüz bir Mustafa’ya kut verir. Onu gören herkesi peşine takar. Savaşarak Mareşallık kazanan bir kumadan arkadındadır.

Tanrı onu on milyon şehit vermiş töreli millet, faziletli toplumu kurtarma görevi vermişti. O bunu biliyormuydu bilmiyorum ama “ Bir gün Ankaradan Cepheye trenle giderken bir gurup askerin gittiğini görür. Treni durdurur. Nereye gittiklerini sorar. Haymana’dan, Mihallıkçık a gittiklerini söylerler. Hemen geri dönün Yunan Haymanadan saldıracak diye emreder” gerçekten düşman oradan saldırmıştır.

Dronu olmayan, uydusu olmayan öksüz Mustafa, nereden biliyordu. Sakarya’dan doğuya çekilme emri verdiğinde, düşman topçusunun sesi Ankara’dan duyulunca, meclis toplanarak, “ Meclisin bir kapısına Mustafa’yı, diğer kapısına Kavaklı Fevzi’yi asalım” dediler.

Ama onun öngörüsü çıktı ve 30 Ağustos’a kadar düşmanı perişan etti.

 Bunları sadece kurmay zekasıyla izah etmek, olayı anlamak demektir.

Çünkü Tanrı; Allah’ın kırbacı Türklere verdiği yurtları korumaya kararlı idi.

 Kut sahibi olmak 5000 yıllık Türk tarihinde. adaletle hükmetmeyi şiar edilen, ihsan sahibi beylere/ liderlere verilirdi.

Dünyada Avrupayı, Çin’i, Hindistanı birlikte feth eden başka bir millet yoktur. Bu ancak Tanrının verdiği Kut ile mümkündür.

 30 Ağustos sadece bir zafer değil, bu milletin koruyucusunun “tek  tanrı”olduğunun idrakidir..