İnsan olmak sosyal bir olgudur. Yalnızlık Allah'a mahsustur. Eş, arkadaş, aile fertleri, akrabalar, komşu, meslektaş mutlaka ama mutlaka etrafımızda başka insanlarla birlikte bir yaşam sürdürürüz. İnsanların bir kısmı ile yüzeysel, bir kısmı ile ise derinlemesine ilişkilerimiz vardır. Ama hepimiz hayatında bir kez de olsa, yakından tanıdığı birisinden gol yemiştir ve " Aslında onu hiç tanımamışım" demiştir.

"Birlikte yola çıkmak lazım"

Kendine istediğini başkasına da istiyor, istemediğini başkasına da istemiyor mu? Test edin. Başının gideceğini bilse de yalan söylemiyor, doğrudan yana çıkıyor mu? Deneyin. Herkese adil davranıyor mu? Söz verip sözünde duruyor mu? Başkalarına nasıl davranıyor? (herkesin yüzüne gülüp de arkasından konuşan biri muhtemelen size de aynısını yapacaktır.)

Gıcığına bir sinirlendirin, neler yapacak görün. İşin içine para girince nasıl davrandığını izleyin. Bu noktada borç verin derim, bakalım ne yapacak? Eline güç geçtiğinde bu gücü nasıl kullanıyor? (İş hayatında bunu da gördüm, amirlerine kuzu gibi olan biri, kendisi bir koltuğa oturunca tilki mi diyeyim, çakal mı diyeyim yoksa firavun mu diyeyim, ne olduğu belirsiz bir hale gelebiliyor.) Espriden anlayan insan akıllıdır, zekidir.. Anlamıyorsa bence sessizce uzaklaşın Beraber bir çıkar ilişkisine/rekabete girmek de çok şey anlatır aslında.. Bu ders notu alışverişi de olabilir, iş yerinde grup çalışması yapmak da, beraber bir projeyi üstlenmek de. Hırslı ve egoist insanlar bu durumlarda kontrollerini kaybediyorlar.

"İnsanların birbirini tanıması için en iyi zaman, ayrılmalarına en yakın zamandır." demiş.

Belki de ciddiye almak lazım, bilemiyorum Hiç kazık yemediğiniz güzel dostluklar ve ilişkilerle dolu bir hayatınız olsun derim. Ama olmayacak, bu gerçekle yaşamayı öğrenmeyi bilmek gerek.