İtalyan mutfağı oldukça zengin bir mutfaktır. Bu mutfağın zenginliği, bölgesel çeşitliliğin fazla olmasından ve çok farklı tatları içerisinde bulundurmasından gelmektedir.

Akdeniz mutfağı özellikleri taşır bu mutfak. İtalya’da yüzyıllar boyu zengin ile fakirin yediği yemekler farklılık göstermiştir. 

Cucina Rica adı altında zengin mutfağı; Cucina Povera adı altında fakir mutfağı oluşmuştur. Bu durum Rönesans ile birlikte, orta sınıfın yükselişe geçtiği dönemde son bulmuş ve iki mutfak birleşme göstermiştir.

İklim şartları nedeniyle bol yetişen sebze, meyve ve tahıl İtalyan mutfağının büyük bir kısmını oluşturmaktadır. Kuzey ve Güney İtalya’da farklılıklar mevcuttur.

Kuzeyliler yemek pişirirken tereyağı ve taze salça, pirinç ve yeşilliklerden elde edilen soslar kullanırlar. Güneyliler ise yemeğin pişirilmesinde zeytinyağı, konserve edilmiş kuru salça ve baharatlı kırmızı soslar kullanılır.

İtalyan Mutfağı içerisinde birden fazla besin değeri taşıyan yemek barındırır. Patates, pirinç, mısır, peynir bu mutfakta en çok tüketilen ana gıdaların başında gelir. Soslara önem veren İtalyanlar domates, biber, sarımsak, enginar, zeytin ve zeytinyağını oldukça sık kullanır. Sosların en meşhur olanlarından Pesto Sosu, zeytinyağı, fesleğen ve cevizden yapılmaktadır.  Bunun dışında coğrafi konumundan dolayı Avrupa’nın doğal besin kaynakları açısından en güzel ve verimli yerlerinden birine sahiptir İtalya. 20 kadar bölgeye sahip olması da coğrafi konumunun büyüklüğünün kanıtıdır. Bölgelere göre yemek kültürlerinde farklılıklar görülebilir. Orta İtalya’da sevilen yemeklerin başında Kuzu Şiş gelmektedir. Engebeli bir toprağa sahip olmasından dolayı hayvan yetiştiriciliği ön plandadır. Ve bu hayvanların ön sıralarında koyun ve keçi bulunur. Her bölge kendine özgü yiyeceklerle ön plana çıkmaktadır. Her kasabada ya da bölge de yemek yapma şekilleri de farklılık gösterir, kendilerine özgüdür. Bu özgün yemekler kendi şehirleriyle anılmaktadır.