Mutfak ortamında yemeğin içine düşebilecek saçı ya da teri engelleyen en basit ve en geleneksel yöntem aşçı külahı. 19. yüzyılın ortalarından itibaren ter ve saç kapanı olarak başarıyla kullanılan bu külah, artık günümüzde kalburüstü mutfaklarda çalışan aşçıların vazgeçilmez aksesuarı.

Futbol oynamadıkları halde maçlara takımlarının formalarıyla giderek, onların galibiyet ve yenilgilerini daha yakından paylaşmaya çalışan taraftarlar gözümün önünde canlanır.

Özellikle üniformalı erkekleri çekici bulan kadınları hatırlar, gülümserim. Dikkatimi çeken bir husus da, aşçıların üniformalarında hızla değişen modalar ve özellikle külahların giderek uzaması. Üstelik yalnızca bizde değil, bütün dünya mutfaklarında durum aynı.

Kalabalık bir aşçı grubu içinde mutfak şefini hemen ayırt edebilirsiniz. 10 binlerce arının yaşadığı kovanda alt gövdesi çok daha uzun kraliçe arı hemen göze çarptığı gibi, baş aşçı da öteki aşçılarınkinden daha yüksek külahıyla hemen belli olur.

Komiler ise külah giymeleri hoş karşılanmadığı için kep ile yetinirler. Günlük yaşamları ağır çalışma koşulları altında geçen aşçıların kendileri için yaratılmış üniforma ve külah modalarını izlemelerine kesinlikle karşı değilim.

Günde 12, hatta 16 saatlik koşuşturma içinde, cehennem sıcağında un çuvalı ağırlığındaki kazanları indirip kaldırarak, tavalardan sıçrayan yağlarla sürekli elleri, kolları yana yana ve zamana karşı bitmeyen yarış içinde aşçının kendisi de zamanla pişer.

Böyle zamanlarda vücuttan pek de hijyenik olmayan bazı şeyler kopabilir ve bunlar bazen tabakların içine kadar ulaşabilirler; bir restoranda önünüzdeki salatanın içinden çıkan bir saçın nereden geldiğini fazla araştırmanıza gerek yoktur. Bazen de burnun ucunda beliren bir ter damlası, kremalı sosun içine damlayabilir ve genellikle kimse yemekte bu hesapta olmayan katkıyı ayırt edemez.